Sol Invictus (łac. Słońce Niezwyciężone) – bóstwo rzymskie, łączące cechy greckiego Apollona i indoirańskiego Mitry.
Kult Sol Invictus był nowym synkretycznym kultem łączącym w sobie elementy mitraizmu, kultu El Gabala, Baala, Astarte i rzymskiego bóstwa solarnego Sol. Czcił słońce jako uosobienie wszystkich innych bóstw. Kult Sol Invictus sprawowany był u schyłku cesarstwa, wprowadzony został przez cesarza Aureliana.
Dekretem z 7 marca 321 roku cesarz Konstantyn I Wielki wprowadził niedzielę jako oficjalnie święto Sol Invictus – dies Solis.
 |
Obchodzenie święta Sol Invictus, przypadającego 25 grudnia, pierwszy raz jest źródłowo poświadczone w 354[1]. Kościół pod koniec IV wieku przepisał obchodzenie w tym dniu świąt Bożego Narodzenia.
W sztukach przedstawiających dominowały mozaiki zdobiące ściany i sklepienia budowli sakralnych i świeckich. Freski wykonywane były rzadziej. Malarstwo monumentalne, początkowo wykonywane w konwencji późnoantycznego iluzjonizmu, ewoluowało w kierunku linearnej stylizacji i kolorystycznego przepychu, naturalność w przedstawianiu postaci ustępowała monumentalności i hieratycznym gestom, a tła krajobrazowe zastępowano symbolicznym blaskiem złota. Tematyka początkowo świecka (sceny rodzajowe i mitologiczne, alegorie i personifikacje) była wypierana przez ustalającą się stopniowo wschodniochrześcijańską ikonografię. [2]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz